begrafenislichaamstas

Je doodskist, de zakken waarin ze je zullen inpakken wanneer je weg bent, is niet alleen een symbool van de grotere praktische realiteiten achter je vaarwel. Er is dus een speciale en bijna heilige plek voor deze zakken - een plek ongestoord door het commerciële lawaai, vredig met droefheid. Ze zijn een laatste daad van zorg en respect voor de doden - deugden zoals respect of compassie, een einde aan het leven. In dit bericht verkennen we wat mogelijk een ongemakkelijk maar noodzakelijk deel is van het loslaten van hen die onze wereld hebben verlaten.

Laat onze geliefde niet tot een slachtoffer van waardigheid in pijn worden. Een van de meest heilige en functionele dingen waar ze zich aan vasthouden is een goed ontworpen lijkenzak. Alles wat ze bieden is een scheidingsgordijn dat families en vrienden afzondert van de gevolgen rondom hen die zijn overleden, in plaats van hun werkelijke aanwezigheid. Deze kleine maatregel van het plaatsen van de doden ter ruste was respect voor alle mensen, ongeacht wanneer ze zijn overleden.

Deze lijkwaden hebben een andere functie naast functioneel te zijn. Dit helpt rouwende familieleden enige troost te bieden in de wetenschap dat hun geliefde in vrede is, misschien zelfs uitgerust zoals toen hij of zij overleed. Ze worden gemaakt van sterke materialen en daarna zorgvuldig samengesteld om het gevoel te wekken dat hun geliefde teder wordt verzorgd. We respecteren jouw weg in de dood zoals in het leven, met aandacht voor elke bocht en kromming in het verhaal. Het is een vorm van menselijkheid, voor de doden en voor de levenden die rouwen, terwijl ze zichzelf trachten te troosten met de wetenschap dat die persoon waardig werd vereerd.

We worden steeds bewuster van onze omgeving en beginnen in dit proces te zoeken naar groenere manieren om vrijwel alles te doen - van begrafenisrituelen. De lijkkisten die gebruikt worden bij begrafenisrituelen worden steeds vaker gemaakt van biodegradeerbare of duurzame materialen, als onderdeel van onze overgang naar groenere levensstijlen, wat ze tot een ideale oplossing maakt voor hen die ervoor willen zorgen dat hun laatste reis milieuvriendelijk is. De keuzes die we maken bij een ecologische begrafenis helpen ook als bewijs dat door een laatste, milieubewuste stap te nemen, we ook onze intenties verklaren om goede bewaarders van mensen/plaats/planeet te blijven, lang nadat het leven is vervaagd.

Een groot deel van hedendaagse begrafenisrituelen is dat families willen tonen wie hun geliefde was als individu. Kleuren die hun geliefde misschien leuk vond, of symbolen van religie en prestaties uit dit aardse leven om mee te nemen. Daarnaast bieden deze personalisaties een meer gemeende en tastbare manier voor mensen om afscheid te nemen. Een eenvoudig item personaliseren om ware, onvoorwaardelijke liefde weer te geven - terwijl tegelijkertijd iedereen in dit universum wordt vereerd als het buitengewone en unieke individu dat op het punt staat zes voet onder de grond te gaan.

Wat is het dat uiteindelijk de steek van rouw, acceptatie geeft?..is grotendeels waar begrafeniskisten een rol spelen, naast hun functionele doeleinden. Het is het laatste fysieke restant van iemands reis van leven naar dood wat opluchting biedt aan hen die achterblijven. Ze bieden een menswaardige manier om geliefden te verplaatsen zodat overlevenden hun rouwproces kunnen beginnen en dit doen met enige rust, gerustgesteld door het feit dat hun dierbare overledenen goed worden verzorgd. In al dit begrafenisdrukgewaar, is het een stille herinnering dat deze "natuurlijke" eindpunten in de samenleving in plaats daarvan goed zouden zijn en lang overduidelijk.

Dus, zo staat het er voor: een begrafeniskist die we echt nodig hebben en vaak gebruiken bestaat niet binnen de berekening van eer bewijzen/ontbinden. Gemaakt met componenten en aanpasbaarheid om een menselijker rouwproces te bevorderen. Ze worden beïnvloed en in het herkennen van hun relevantie zien we ook hoe diep elk deel van het genezingsproces kan gaan, want TBH.